استفاده از گاز یکی از رایج‌ترین و امن‌ترین منابع مورد استفاده جهت پخت و پز، تامین گرمایش و آب گرم مصرفی و … می‌باشد؛ البته به شرطی که کلیه موارد ایمنی در نصب محصولات مرتبط رعایت شده باشد.
عملکرد صحیح و ایمنی یک وسیله گازسوز، مشروط به تامین هوای لازم جهت احتراق کامل و همچنین تعبیه اصولی سیستم خروج گازهای ناشی از احتراق به خارج فضای ساختمان است. عدم تامین شرط اول، منجر به تخلیه نامناسب گازهای ناشی از احتراق و کاهش سطح اکسیژن و عدم تامین شرط دوم، منجر به افزایش سطح گازهای سمی، به ویژه منوکسد کربن در فضای نصب می‌شود
احتراق ناقص: اگر اکسیژن کافی برای سوختن کامل گاز به آن نرسد، سوخت گاز ناقص شده و گازهای دیگری به خصوص منوکسیدکربن تولید می‌شود.
هنگام استفاده از وسایل گازسوز، برخی از عواملی که می‌تواند باعث کاهش اکسیژن هوای مصرفی و در نتیجه، بروز احتراق ناقص در مشعل شود، عبارت است از:
- تخلیه ناقص گازهای ناشی از احتراق، از فضایی که مشعل در آن می‌سوزد.
- فقدان تهویه یا هوارسی به محیطی که دستگاه گازسوز در آن قرار دارد.
- نشت گازهای ناشی از احتراق در هوای محیط اطراف وسیله گازسوز که این گازها، جای هوایی را که باید برای احتراق کامل به مشعل برسد، می‌گیرند.
برای پیشگیری از گاز گرفتگی با کربن مونواکسید باید نکات کلیدی رعایت شوند.
- اطمینان از نصب و کارکرد ایمن وسایل گازسوز
- بررسی دودکش ها
- استفاده از تهویه مناسب
- پرهیز از استفاده دوسایل گازسوز در محیط های بسته
- سرویس دوره ای تجهیزات
علائم مسمومیت ناشی از مونواکسید کربن:
- سردرد
- احساس فشار در سر
- سوزش در چشم
- ضربان نامنظم قلب
- سرخ شدن لب‌ها
- بزرگ شدن مردمک چشم
- احساس گیجی، سردرگمی و عدم تشخیص آشکار
- ضعف، کسالت و خواب آلودگی
- حالت تهوع و استفراغ
- تشنج
- کما
